Gerçekleri görerek gerekli önlemleri almak mı? Yoksa sorunları görmezden gelmek mi bizi daha mutlu edebilir? Ülkemizde onlarca yıldır süren ve sorunları bir türlü çözemeyen anlayışla, sorunları yok kabul ederek ortadan kaldırabilir miyiz? Yani yok farz etmek sorunları yok eder mi? Birçok insan yaşadığımız bu süreçte sorunları görmeyi ve anlamayı bırakın duymayı dahi sorunların en büyüğü olarak kabul etmekte ve sorunların gerçekte olmadığını farz ederek kendini mutlu ve olumlu düşünen insan kategorisine sokmakta böylece de mutlu yaşamına devam edebilmektedir.
Şayet bu durum bir yanılsama içeriyorsa, toplumsal geleceğimizi ilgilendiren çok önemli gerçekleri dahi görmemezlikten geliyorsak, geleceğimiz olan çocuklarımıza istemeyerekte olsa en büyük ihaneti yapıyor olabilir miyiz? Bu ülkeyi geleceğe taşıyacak olan çocuklarımızın dünyadaki diğer çocuklarla yarışabilmeleri için dünyadaki en iyi eğitim olanaklarını çocuklarımıza sunmamız gerekmez mi? Aksi takdirde ilerlememizi, gelişmemizi ve toplumsal barışımızı nasıl sağlayabiliriz ki?
Bugün basında Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı'nın (UNDP) ''Türkiye 2008 - İnsani Gelişme Raporu'' yer almaktaydı. Rapora göre, Türkiye, genç işsiz oranında 177 ülke arasında 10'uncu sırada, eğitim endeksinde ise 104'üncü sırada olduğu ifade edilmektedir. Ayrıca rapor Türkiye'de eğitim kalitesinin de düşük olduğunu bilimsel olarak vurgulanmaktadır.
Bu raporda değişik ülkelerden elde edilen bilgiler küresel düzeyde kıyaslamaya tabi tutulmaktadır. Türkiye’nin 177 ülke ile kıyaslanmasına ilişkin sonuçlar ise ülkemiz açısından çok fazla iç açıcı gözükmemektedir. Çünkü raporda ülkemizdeki zorunlu eğitim süresinin uzamasına rağmen temel becerilerin kazanılmasını güvence altına almadığı konusuna, 2001 yılında yapılan bir araştırma sonuçları örnek olarak verilmekte ve Türkiye'de 4'üncü sınıf öğrencilerinin yüzde 42'sinin okur-yazarlık derecesinin en alt seviyede olduğunun tespit edildiğine işaret edilmektedir. Ayrıca öğrencilerin değişik kaynaklardan edindikleri bilgileri sentezleme gücünden yoksun oldukları konusuna da vurgu yapılmaktadır.
UNESCO'nun hazırladığı Herkes İçin Eğitim Gelişme Endeksinde ise Türkiye 125 ülke arasında 77'inci sırada yer alıyor. Öğrencilerin hayat sorunlarıyla ilgili problemleri çözme başarılarına göre yapılan sıralamada da Türkiye, katılan 40 ülke arasından sondan 5'inci sırada yer almaktadır.
Sonuç olarak, bu bilimsel verileri görelim ve gerekli önlemlerimi alalım mı? Yoksa yok farz ederek mevcut mutlu yolumuza mı devam edelim. Acaba sorunları görmek mi zor, kendimizi kandırmak mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder