Korunmaya ve bakıma muhtaç çocuklarımızın sayısında son zamanlarda hızlı bir artışın olduğu görülmektedir. Yeni yurt ve yuvaların açılması, sorunu çözme anlamında yeterli olamamaktadır. Bütün yuva ve yurtlardaki olanakları en iyi noktaya getirmiş olsanız dahi bu bakım modeli insanın varlığına temelden aykırı bir bakım modelidir. Çünkü çocukluk döneminde sağlıklı bir gelişimin sağlanabilmesi için birebir ilgi ve sevgi en büyük gereksinim olarak ortaya çıkmaktadır. Toplu bakım altındaki çocuklara en güzel giyecekleri ve yiyecekleri sağlasanız dahi, bu durum çocukların sağlıklı yetişmesi için yeterli değildir.
Bu gün yuva ve yurtlarımızda, çocuklarımız en az 30 kişilik grup evlerinde kalmaktadırlar. Bir bakıcı anne bu çocuklarımızın hem fiziksel gereksinimlerini karşılamaya, hem de anne sevgi ve sıcaklığını vermeye çalışmaktadır. Bu imkansızdır. Çocuklardaki temel güven duygusunun gelişmesinde anne sevgisinin ve ilgisinin önemi yadsınamaz. Ayrıca bu çocuklar bütün bayanlara anne, bütün erkeklere ise baba figürü olarak yaklaşmaktadırlar. Yuva çocuklarımız toplu bakımdan kaynaklı olarak sosyal yoksunluk içerisindedirler. Yuva ve yurtlarımızdaki 0-6 yaş grubu çocuklarımızda algı eksiklikleri de görülebilmektedir. Ayrıca bu çocuklarımız aile yanındaki çocuklara oranla öğrenme güçlükleri de yaşayabilmektedirler.
Toplu bakım modelinin çocuklar üzerinde bir çok olumsuz etkisi bulunmaktadır. Ayrıca önemli bir olumsuz etkisi de kimi yuva çocuklarımızda görünen yuva hastalığıdır. Yuva hastalığının en önemli göstergesi grup içindeki çocuklardan uzaklaşma, tek başına kalma isteği, kendini dış uyaranlara karşı soyutlama ve ritmik olarak oturduğu yerde öne ve arkaya doğru sallanmadır. Yuva hastalığına maruz kalan çocuk bütün gününü bu şekilde geçirmeye çalışmaktadır. Ayrıca kimi yuva çocukları ise bu sallanma esnasında başlarını duvarlara da vurabilmektedir. Bu davranış bozukluğunun altında yatan temel neden ise tamamıyla ilgi noksanlığı ve toplu bakıma duyulan tepkinin olumsuz bir yansımasıdır. Yuva hastalığı tespit edilen çocuklara bire bir ilgi ve sevgi imkanı sunulduğunda, bir süre sonra bu çocuklar normal davranışlarına geri dönme eğilimi göstermektedirler.
Yuva ve yurtlarımızda kalan çocuklarımızın diğer çocuklar gibi bire bir anne ve baba olarak tanıyacakları ve temel güven duygularını geliştirecekleri alternatif hizmet modellerinin geliştirilmesi gerekmektedir. Ancak burada önemli bir unsurda geliştirilecek yeni bakım modellerinin farklı amaçlara ve kişilere hizmet etmemesi gerekmektedir. Yani yeni bakım modellerinin sadece ve sadece çocukların çıkarları doğrultusunda geliştirilmesi ve uygulanması gerekmektedir. Toplu bakım insanlar için özünde sağlıklı bir bakım modeli değildir. Bu bakım modeli hızla terk edilmelidir. İstisnai durumlar haricinde ise uygulanmamalıdır. Çünkü bu bakım modeli çocukların sağlıklı birer birey olarak yetiştirilebilmeleri için uygun bir yaklaşım değildir. Gerçek yaşam koşullarından soyutlanmış bu çocuklarımız sevgi yoksunluğu ile büyümek zorunda kalmakta ve gerçek yaşamla yüzleştiklerinde oldukça büyük uyum sorunları yaşaya bilmektedirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder