Günümüzde hamileliğin ilk aylarında yaptırılabilecek birkaç testle doğacak bir çocuğun fiziksel olarak sağlıklı olup olmayacağı büyük ölçülerde tesbit edilebilmektedir. Bu testler sonucunda şayet özürlü doğma ihtimali varsa, çocuğun dünyaya getirilip getirilmeme sorumluluğuda ailelerine bırakılabilmektedir.
Ancak bilindiği üzere insan yalnızca fiziksel ve biyolojik bir varlık değildir. Aynı zamanda sosyal ve psikolojik özellikleri de bulunmaktadır. Bu nedenlerden dolayı doğacak olan bir çocuğun fiziksel sağlığı kadar sosyal ve psikolojik sağlığına da gerekli hassasiyetin gösterilmesi gerekmektedir. Doğacak bir çocuğun anne ve babasının birbirleri ile olan ilişki düzeyleri de çocuğun sosyal ve psikolojik açıdan sağlıklı gelişip gelişemeyeceği konularında bizlere önemli bilgiler sunabilmektedir.
Çocuk annesinin karnında iken, annesinin yaşadığı her türlü olumlu ve olumsuz koşullardan bire bir etkilenebilmektedir. Aynı şekilde çocuk doğduktan sonra da anne ve babanın her türlü söylem ve eylemlerinden olumlu ve olumsuz yönde etkilenebilmektedir. Bu nedenlerden dolayı anne ve babaların çocuk gelişimi üzerindeki etkileri yadsınamaz. Anne ve baba arasındaki olumlu iletişim ve sevgi çocuğun sosyal ve psikolojik açıdan sağlıklı gelişimi için vazgeçilmez bir öneme sahiptir. Yani çiftler arasındaki ilişkinin düzeyi, çocuğun doğmadan önceki ve doğduktan sonraki süreçte ruh sağlığını yakından ilgilendirmektedir. Eşler arasında olumlu bir iletişim söz konusu ise, bu durum çocuğun kendine güvenmesini, çevresi ile olumlu ve yapıcı ilişkiler kurabilmesini, ve en önemlisi kendiyle barışık bir birey olarak yetişmesini büyük ölçüde sağlayabilir.
Ancak eşler arasında olabilecek sürekli kavgalar, nefret içeren söylem ve eylemler kuşkusuz ki çocukların gelişimini de olumsuz yönde etkileyebilir.
Sonuç olarak çocuk sahibi olmaya karar verdiğinizde, şayet eşinizle ilişkilerinizde bazı sorunlar söz konusu ise kolaylıkla bir aile danışmanından yardım alabilirsiniz. Aile danışmanı ile yapacağınız görüşmeler eşinizle olan ilişkilerinizde olumlu yönde değişimler sağlayabilir. Bu değişimler sonucu gerek kendisiyle, gerekse çevresiyle daha barışık çocuklar yetiştirebilirsiniz.
Sağlılıklı çocuk yetiştirebilmemizin yolu eşlerimizle olan ilişkilerimizin sağlıklı olmasından geçmektedir.Aksi takdirde olumsuz ilişkilerimizin bir yansıması olarak kendisiyle ve çevresi ile barışık olmayan bir çocuk karşımıza çıkabilir. Böyle bir durumda ise bütün suçlu çocukmuş gibi davranmak sorunlarımızı çözmek yerine daha da artırabilir. Sevgi sevgiyi nefret ise nefreti var edecek ve bu sarmal yaşantımızı şekillendirecektir. Şayet sevgi ve saygıyı yaşantısında var eden bir çocuk sahibi olmak istiyorsak önce bu kavramları hakkıyla bizlerin yerine getirmesi gerekmez mi? Aksi takdirde çocuklarımızdan bu tür beklentilerde bulunmamız ne kadar gerçekçi olabilir ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder